Als je een wasmachine of een Ipod koopt, dan mag je er van uitgaan dat het product geen gebreken vertoont gedurende een bepaalde periode. In de wet zijn de rechten van consumenten geregeld en daarvan mag niet worden afgeweken ten nadele van de consument.
Hoe lang de garantieperiode is, is afhankelijk van het product (een Ipod zal minder lang meegaan dat een wasmachine), het merk (Miele of Indesit), de prijs, nieuw of tweedehands, wat heeft de fabrikant gezegd en wat is er in de reclame gezegd over de levensduur.
Gaat een product binnen zes maanden na aankoop kapot, dan wordt er door de wet vanuit gegaan dat het product al niet goed was ten tijde van de aankoop. Dit wordt de wettelijke garantie genoemd. Het is aan de verkoper of fabrikant om het tegendeel aan te tonen, bijvoorbeeld door te bewijzen dat je het product niet op een correcte manier gebruikt hebt.
Veelal wordt er gedurende een bepaalde periode garantie gegeven, bijvoorbeeld twee jaar. Een veel voorkomend misverstand is, dat men denkt dat men na afloop van deze periode geen garantie meer heeft. Ook na afloop van deze periode heb je recht op garantie. Let wel, normale slijtage valt buiten de garantie. De rechter te Leeuwarden oordeelde dat de consument de reparatiekosten van een ventilator van een Bosch CV-ketel niet hoeft te betalen, aangezien deze na 2,5 jaar kapot ging (er was 2 jaar garantie gegeven).[1]
Vaak wordt je gevraagd of je extra garantie wil bijkopen. Dit kan direct in de winkel, maar ook kort na de aankoop thuis. Extra garantie betekent niet dat de rechten die je hebt ook daadwerkelijk worden uitgebreid. Let op: sommige extra garanties omvatten minder dan hetgeen waar je volgens de wet recht op hebt en het is dus verstandig om de voorwaarden goed te lezen voordat je extra garantie afsluit.
Je moet de verkoper in de gelegenheid stellen om het gebrek te repareren. Doe je dat niet en laat je het gebrek door een derde repareren, dan kan die de kosten niet op de verkoper verhalen.[2] Dit is anders als de verkoper weigert om het gebrek te repareren.
Je aanspreekpunt is de verkoper en de verkoper kan niet volstaan met het doorverwijzen naar de producent of importeur. Ook als de verkoper het product niet geproduceerd heeft, komen gebreken van het product voor zijn rekening.[3]
Dit blog is ook gepubliceerd bij De Advocatenwijzer.
[1] Rechtbank Leeuwarden, sector kanton, 18 januari 2011, LJN: BP1634.
[2] Rechtbank Alkmaar 9 juni 2010, LJN: BN7766 en Rechtbank ’s-Hertogenbosch 15 oktober 2009, LJN: BK2067.
[3] HR, NJ 2002, 213 (Oerlemans Agro/Driessen).
Recente reacties