Online geschillenbeslechter e-Court was de afgelopen periode veelvuldig in het nieuws. Alle reden dus om in het nieuwste nummer van het Tijdschrift voor beslag, executie & rechtsvordering in de praktijk (BER) met een kritische blik te kijken naar de ontwikkelingen en meningen rondom e-Court. Voert de Rechtspraak een hetze tegen e-Court of is e-Court een gebrekkig alternatief voor een procedure bij de kantonrechter?
Bezig met laden...
Laad het document opnieuw 
Openen in nieuwe tab
Citeertitel: J.M. Veldhuis, e-Court: hetze of gebrekkig alternatief?, BER 2018-3, p. 27-28.
UPDATE 15 juni 2018
In juni 2018 deed e-Court weer van zich spreken en ik blogde er over: e-Court: verzoek prejudiciële vragen afgewezen.
De rechtspraak laat een eenvoudige diefstal (bierblikje) behandelen door 3 rechters, omdat dat meer geld oplevert (ik meen 1500 euro tegenover 200 ofzo). Dus ik zou niet te zeker zijn dat er geen financiële belangen bij de rechtspraak meespeelt bij de hetze zoals jij het noemt. Dat Frits de Bakker de tarieven niet bepaalt lijkt me daar verder los van te staan. Vorig jaar schijnt Rechtspraak negatief financiëel uitgekomen te zijn. Verder is er een wijdverbreid misverstand dat ADR net zo goed als rechtspraak moet zijn. ADR kan zelfs beter zijn, maar ook minder goed. Ook in de dat laatste geval kan het een prima alternatief zijn. Zie ook mijn blog over deze kwestie https://www.solv.nl/weblog/e-court-phoenix-rising-from-the-ashes/21470https://www.solv.nl/weblog/e-court-phoenix-rising-from-the-ashes/21470
Het lijkt me stug dat de Rechtspraak een meervoudige kamer op simpele diefstallen zet om meer geld te verdienen. Waar haal je die informatie vandaan?
ADR hoeft misschien niet zo goed te zijn als rechtspraak en ik ben ook niet principieel tegen ADR, maar de basisbeginselen – waaronder correcte toepassing van rechtsregels – moeten wel in acht worden genomen. Dit geldt temeer als de ‘gedaagde’ een consument is die over het algemeen geen juridische kennis bezit.
Uit je blog begrijp ik dat je gelieerd was aan e-Court en misschien draag je e-Court daarom een warm hart toe. Maar ik ben van mening dat e-Court (en haar arbiters) het niet correct hebben gedaan (maar dat had je al begrepen).
Aernout Schmidt waarschuwde er meer dan 15 jaar geleden al voor, toen de Lamicie modellen bij de Rechtspraak werden geintroduceerd, dat het via managementinformatie tot regelen van financiering ongewenste consequenties kon hebben. Dat van het bierblikje is een werkelijk geval, maar het komt ongetwijfeld meer voor.
Ik stoorde me eerlijk gezegd al ruim voor ik aan e-court gelieerd was aan de reactie vanuit de rechtspraak (medio 2009/10) inzake e-court. Mijn affiniteit met ADR heeft een lange traditie, is begonnen in 2000. Ook lijkt mij dat de wijze waarop verstek incasso zaken door een kantonrechter worden afgedaan ook weinig ruimte laten voor nadere afweging. Als je meer dan 100 zaken hebt, op een zitting, waarvan vele verstek, ligt het voor de hand je aandacht op de andere zaken te richten.
Ik denk dat in de discussie de kwaliteit van rechtspraak overschat wordt, en die van e-court onderschat, hoewel ik beide niet zeker weet.